یک گورستان که در سال ۱۳۴۹ در منطقه جنوب غرب در محدوده گذرگاه (تهران – قم) تهران احداث گردید که در ابتدا نام آن گورستان مدرن بود و مدت ها بعد به بهشت زهرا تغییر یافت.بهشت زهرا تنها یک قبرستان نیست، بلکه یک مکان تاریخی، فرهنگی و اجتماعی است که بخش مهمی از حافظه جمعی مردم ایران را در خود جای داده است.
قبل از تأسیس بهشت زهرا، آرامستان‌های تهران به‌طور پراکنده در نقاط مختلف شهر قرار داشتند. با افزایش جمعیت و گسترش شهر، نیاز به یک قبرستان بزرگ و متمرکز بیش از پیش احساس شد. در سال ۱۳۴۹ در زمان حکومت پهلوی دوم محمدرضا شاه پهلوی، عملیات احداث بهشت زهرا آغاز شد و این گورستان به‌عنوان بزرگ‌ترین آرامستان تهران و حتی خاورمیانه معرفی گردید. با توجه به وسعت زیاد، دسترسی آسان و برنامه‌ریزی مناسب، این مکان به‌سرعت به مهم‌ترین آرامستان پایتخت تبدیل شد.اولین شخصی که در بهشت زهرا به خاک سپرده شد شخصی به نام محمد تقی خیال بود که از یک خانواده نظامی ، سیاسی وابسته به حکومت پهلوی بود که به قطعه ۱ ردیف ۱ شماره ۱ در بهشت زهرا تهران یا همان گورستان مدرن پیشین به خاک سپرده شد.
بهشت زهرا فقط یک مکان برای دفن مردگان نیست، بلکه بخش مهمی از تاریخ معاصر ایران را در خود جای داده است. یکی از مهم‌ترین رخدادهای تاریخی که در این مکان اتفاق افتاد، حضور امام خمینی (ره) در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و سخنرانی تاریخی ایشان در بدو ورود به ایران بود. این سخنرانی که نقطه عطفی در پیروزی انقلاب اسلامی محسوب میشود، نام بهشت زهرا را در تاریخ سیاسی ایران جاودانه کرد.
یکی از بخش‌های مهم بهشت زهرا، قطعات ویژه‌ای است که برای گروه‌های خاصی از افراد در نظر گرفته شده است. از جمله:
بهشت زهرا نه‌تنها یک آرامستان، بلکه محلی برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره عزیزان از دست‌رفته است. این مکان، میزبان هزاران زائر از سراسر کشور است که برای ادای احترام به درگذشتگان خود به اینجا می‌آیند. بهشت زهرا همچنین نقش مهمی در فرهنگ سوگواری ایرانیان دارد و مراسم‌های مختلف مذهبی و یادبودها در این محل برگزار میشود.
بهشت زهرا یکی از مهم‌ترین نمادهای تاریخ و فرهنگ ایران معاصر است. این آرامستان، علاوه بر نقش اصلی خود به‌عنوان محل دفن اموات، در رویدادهای سیاسی و اجتماعی نیز نقش کلیدی داشته است. قطعات مختلف آن، نشان‌دهنده تنوع اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران هستند. با گذر زمان، بهشت زهرا همچنان به‌عنوان بخشی از هویت ملی ایرانیان باقی خواهد ماند و یاد و خاطره بسیاری از بزرگان و شهیدان کشور را زنده نگه خواهد داشت.
